Architektura, jeśli wziąć pod uwagę to, jak kształtowała się na przestrzeni wieków, jest zjawiskiem silnie zakorzenionym w poglądach i postawach ludzi. A architektura renesansu jest tego doskonałym przykładem.
Renesans, jako epoka w dziejach ludzkości, charakteryzuje się odwołaniem do ówczesnych poglądów filozoficznych. W epoce odrodzenia nastąpiło bowiem przekierowanie myśli i zainteresowań człowieka ku temu co świeckie, ludzkie, materialne. I dlatego też architektura renesansu koncentruje się głównie wokół budownictwa świeckiego, choć i również sakralne wciąż jest na topie. W tym czasie zaczyna powstawać coraz więcej pałaców, różnego rodzaju rezydencji, czy budynków służących użyteczności publicznej. Są one proste, czytelne, a bryła, na której się opierają pełna jest harmonii, tworząc jednocześnie płynność między budynkiem a ziemią.
Architektura renesansu po raz pierwszy właściwie zaczyna brać pod uwagę to, że budowle nie muszą być oderwane od otaczającej przestrzeni, a wręcz przeciwnie- że dobrze, gdy się z nią komponują.